Talerz

W 1809 r. w opactwie benedyktyńskim w Mettlach, Jean Francis Boch otwiera wraz z żoną (Rosalie Buschmann) firmę Boch – Buschmann. Już w 1820 użyto w fabryce po raz pierwszy zastosowano nowatorskie na owe czasy techniki wykonywania zdobień – w przypadku ilustracji przenoszono je z już gotowej matrycy na wypalony obiekt przed szkliwieniem, zaś przy obiektach reliefowych dekorację tworzono w formie do wypalenia. Pozwoliło to na wykonywanie tańszych, lecz bardziej wysmakowanych formalnie produktów zaspokajających potrzeby, ówczesnej klasy średniej. W latach 1836 – 1841 nastąpiła fuzja firmy z Mettlach z przedsiębiorstwem Nicolasa Villeroya i odtąd firma przyjęła nazwę Villeroy&Boch. W tym samym czasie dyrektorem fabryki został August von Cohausen. Wtedy również twórcy Villeroy&Boch zaczęli sięgać do wzorów zaczerpniętych ze średniowiecza i renesansu. Od 1878/79 r. w znaku towarowym firmy pojawił się przedstawienie opactwa. Złote czasy fabryki w Mettlach przypadają na lata 1880 – 1910, okres wzmożonej produkcji owocujący największą różnorodnością form. Po wybuchu I Wojny Światowej nastały trudne czasy dla firmy, a pożar, który w 1921 roku zniszczył większą część infrastruktury spowodował, że fabryka nie podniosła się już z kryzysu. Od 1925 roku do wczesnych lat 30 XX w. w Mettlach wytwarzano jeszcze część wcześniejszych modeli, ale produkcja była stopniowo wygaszana.