Podbielskistraße w Hannoverze, 1962

Grethe Jürgens, urodziła się w Holzhausen niedaleko Osnabrücku w północnych Niemczech. Od 1919 roku uczęszczała przez trzy lata do Hanowerskiej Szkoły dla Artystów i Rzemieślników. Prawdopodobnie pod wpływem nauczyciela, Fritza Burgera-Mühlfelda, ona i koledzy ze studiów: Gerta Overbeck, Erich Wegner, Ernst Thoms i inni utworzyli zwartą, politycznie lewicową i anty-establishmentową grupę. Z powodów ekonomicznych Jürgens musiała porzucić szkołę. Przez sześć lat zajmowała się projektowaniem reklam; wykonała również ilustracje do branżowego magazynu „Der Manufakturist” oraz ilustrowała książki i artykuły pisarza i bliskiego przyjaciela Gustava Schenka.

W 1931 roku Jürgens, Overbeck, Thoms i Wegner założyli magazyn „Der Wachsbogen”, którego to Jürgens była redaktorem. Pismo skierowane było nie tylko do artystów, ale także do muzyków, architektów i pisarzy i poruszało tematykę ekspresjonizmu, surrealizmu i abstrakcji. W jednym z artykułów, które napisała dla „Der Wachsbogen”, Jürgens wyjaśniła filozofię swojej sztuki: malując garnki, sterty śmieci, zwykłe przedmioty, robotnice, matki, dzieci, prostytutki, żebraków lub włóczęgów w domach, pojazdy lub krajobrazy, nie mam na celu przedstawianie „ciekawych typów” lub odwoływanie się do świadomości społecznej. Moim celem raczej jest znalezienie we wszystkich tych tematach najsilniejszego wyrazu swoich czasów. W jej sztuce dominowała twarz ludzka; mniej uwagi poświęcała krajobrazowi i miejskiej scenerii.

Jednak we wczesnych latach pięćdziesiątych Jürgens porzuciła charakterystyczną dla swojej twórczości tematykę  zająła się tworzeniem abstrakcyjnych rysunków.

Jürgens brała udział w wielu wystawach, począwszy od 1932 r. Po 1961 r. jej prace znalazły się na większości wystaw prezentujących Nową rzeczywistość (Neue Sachlichkeit).

Pozostała w Hanowerze do końca życia.